Wensen is een paradoxale opgave

Wat wenst een mens?

Een ieder die ik daar de afgelopen jaren naar vroeg,
wenste altijd het een en ander voor zichzelf maar wilde daarnaast ook altijd iets betekenen voor een ander.
Soms ontmoette ik mensen die meenden te weten dat niet iedereen zo in elkaar zat, maar voor henzelf was dat in ieder geval altijd wel zo.

Je bent zelf het middelpunt van je eigen werkelijkheid.
Zelf ben je er altijd bij.

Egoïstisch zijn, zorgen dat het het goed gaat, doen waar je zelf zin in hebt, is een natuurlijke aangelegenheid.
Maar er is evenzeer een natuurlijke aandrang om je het lot van anderen aan te trekken, om dienstbaar te zijn.
Je wilt krijgen en geven, genieten en behagen,
je eigen wensen vervuld zien en die van anderen helpen realiseren.

Comfortabel leven en iets betekenen, gewaardeerd worden en anderen bewonderen.

Weten wat je wens, houdt dus in:
weten wat je voor de ander en de wereld wil betekenen maar ook weten wat je voor jezelf wilt hebben. Het gaat er om de bij jouw levensopdracht passende en dus voor jou juiste balans te vinden tussen goed voor jezelf zorgen en iets voor een ander te doen.

Je eigen wensen realiseren en dienstbaar zijn.
Is die balans er niet dan voelt de schepper in jou zich niet goed.

Er melden zich onaangenmane emoties die erop wijzen dat het evenwicht verstoord is.
Als je ze toelaat, hebben ze tegelijkertijd het effect dat ze de balans in de juiste richting verschuiven.

Zoals we het de wekker soms kwalijk nemen, dat hij ons op een ongelegen moment wakker komt maken om ons de ongewenste boodschap te brengen dat het tijd is om op te staan.

Zo ervaren wij ook onze emoties maar al te vaak als onaangenaam.
Terwijl ook deze er zijn om ons te waarschuwen en ons in beweging te brengen.

Omdat we ze als onaangenaam ervaren,
is er in eerste instantie de neiging om ze ‘uit te zetten’, te onderdrukken.
De bedoeling is echter ze met hun achterliggende krachten toe te laten opdat zij het evenwicht kunnen herstellen.

Wekelijks zullen hier citaten uit het, uiterlijk in de zomer van 2009, te verschijnen boek De Onknooping van Marinus Knoope exclusief met jullie delen.

Soms kunnen emoties je dermate tegenstaan dat je perse wilt laten zien dat jij ze niet hebt. Je probeert egoïsme te verbergen achter een schijn van ruimhartigheid. Gierigheid verberg je achter zogenaamde vrijgevigheid en inhaligheid achter goedgeefsheid. Je doet je voor als iemand die vooral leeft met de emoties van het tegenovergestelde met de daarbijhorende kwaliteiten. Maar je verbergt je achter deze paradoxaal tegenovergestelde emotie. Je simuleert gewoon een emotie die je zelf helemaal niet hebt.
De ontknooping propageert niet het uitwijken naar een emotie die je helemaal niet hebt. De ontknooping stelt je voor om te leren spelen met die emoties waar je het liefst zo snel mogelijk vanaf wilt zijn, emoties waar je je voor schaamt, die je pijn doen en tegenstaan. Opdat de onderliggende kwaliteit van die emotie zich kan manifesteren. Als je gierigheid, inhaligheid en hebzucht “speelt’, ontwikkel je de natuurlijke vaardigheid om bezit te verwerven en te behouden.

Als je diezelfde emoties langdurig onderdrukt, krijg je explosieve aanvallen van ongerichte inhaligheid. Zo’n aanval kun je wegrationaliseren. Dan negeer je steeds dringender oproep om te leren omgaan met bezit. Als je blijft vinden dat bezit vergaren niet bij je past en het emotiesignaal blijft negeren, worden de explosies van verborgen gierigheid en hebzucht heftiger en steeds minder gericht op een relevant doel. Je gaat bijvoorbeeld steeds meer eten, terwijl het ware te kort blijft bestaan.

Wie zichzelf veroordeelt omdat hij zich wel eens inhalig voelt, beschadigt zijn vermogen om te kunnen nemen en verzamelen, om bezit te kunnen verwerven. Hij haalt een wezenlijke pijler onder de kunst van het wensen uit. Wie het meesterschap over de emoties gierig, inhalig en hebzuchtig verwerft, krijgt ook het vermogen om op een gezonde manier met bezit om te gaan. Een vaardigheid die je nodig hebt om goed voor jezelf te kunnen zorgen en tegelijkertijd iets voor anderen te kunnen betekenen.